خانه ارواح به مثابه آزمایشی در دست‌کاری مواد بنظر می‌آید که شکل آن به‌طور مستقیم به آب و هوا، محیط و زمان بستگی دارد. روند ساخت و ساز با نصب قاب‌های چوبی سبُک برای ایجاد خطوط اصلی دو خانه‌ی متعارف آغاز شد. سپس، ورق‌های برش خورده‌ی سفارشی در چسب غیر سمی خیس شده و روی قاب‌ها قرار داده شدند، طی چند ساعت، ورق‌ها هنگام وزش بادهای شدید کوهستانی به‌صورت اجسام جامد منجمد گردیدند.
سپس، دیافراگم‌های مکعبی از بوم‌ها بریده شد که بیشتر به خاطره رسمی یک خانه اشاره می‌کند، نصب گردیدند. نتیجه نهایی یک عکس فوری سه بعدی از یک لحظه ویژه در زمان است. این یک سازه‌ی ناممکن است: بازنمایی از گذشته موجود در اکنون که نه به اینجا تعلق دارد و نه آنجا؛ این روح یک خانه است. این پروژه به‌عنوان بخشی از کمپ آموزشی سیار اسپیس سالون سال ۲۰۱۸ اجرا شد که از معماران و هنرمندان شرکت‌کننده خواسته‌بود تا تأسیساتی را طراحی کنند و بسازند که مفاهیم برآمده از زمینه و بستر را به‌عنوان عاملی مرتبط با عوامل محیطی بررسی کند. اینستالیشن ما به‌طور خاص رابطه معماری با باد را مورد مطالعه قرار داد - یک نیروی اسرارآمیز تاریخی و اساطیری که اکنون به‌طور کامل درک و تحلیل می‌شود و عقلانی شده‌است. با استفاده از تجهیزات تخصصی، الگوهای وزش باد را در مکان‌های بسیار خاصی در سراسر صحرای مرتفع کالیفرنیا شناسایی و ثبت کردیم، سپس مکان سازه بر پایه ریزْاقلیم دقیق منطقه تعیین شده انتخاب گردید. سازه به‌دست آمده بیانی شاعرانه است که مفاهیم جاافتاده‌ای همچون آفرینندگی و اختیار عمل در طراحی را به چالش می‌گیرد و با دخیل کردن آب و هوا در طراحی، محیط را به‌عنوان یک عامل تأثیرگذار فعال در فرآیند معماری مقرر می‌سازد. در حالی که طراحی زیستی بیشتر اوقات معماری شبیه به طبیعت یا فرآیندهای طبیعی ایجاد می‌کند، ما این چالش را به‌معنای واقعی کلمه می‌پذیریم خانه ارواح صرفاً شبیه‌سازی پرده‌ای که در باد می‌وزد نیست، بلکه خودش پرده‌ای است که در باد وزیده. در اینجا، معماری از ارزش‌های سنتی ترکیب و عملکرد فراتر می‌رود و در عوض زیبایی اولیه طبیعت را از طریق تجسم شرایط اقلیمی دقیق یک لحظه در زمان، که در یک بوم متحرکِ متجسدْ جمع شده‌است، تعالی می‌بخشد.
۰ دیدگاه