این خانه تابستانی با الهام از خطوط تند مناظر اطرافش، بر دامنه تپه‌ای در جزیره مایورکا، ایده‌ی ترکیب بندی احجام قطعه قطعه را دنبال می‌کند که هنگام فرود آمدن به سمت ساحل دریای مدیترانه از هم باز می‌شوند. دسترسی به خانه از انتهای شمال غربی آن، در بالاترین منطقه قطعه است. این حجم شامل سه بلوک بزرگ می‌باشد،که خود به چند قطعه کوچکتر تقسیم شده‌اند.بنا دو طبقه زیرزمین را شامل می‌شود،که هر قطعه،بخشی از توپوگرافی موجود بواسطه‌ی یک پلت فرم 22 متری است. بلوک شرقی شامل ورودی، راه پله و اتاق خواب اصلی و مهمان است. بلوک غربی به عنوان قطعه مرکزی پیکربندی عمل می‌کند که به صورت افقی فشرده می‌شود تا بلوک‌های شرقی و شمالی را به هم متصل کند. این اتاق نشیمن و سه اتاق خواب را در خود جای داده است که روبروی هم قرار دارند تا فضای خالی ایجاد کنند که حیاط را در سطح پایینی نورگیر می‌کند. بلوک شمالی نقشی "خانه به خانه" دارد و از دو اتاق ونیز یک اتاق دیگر تشکیل شده. علیرغم این عملکرد ساده انگارانه،این حجم نقشی مهم را به مصابه ی مولفه برتر در تمام پیکره ی این بسته بازی می کند. جهت‌گیری دهانه‌ها به سمت این حیاط است تا به درونگرایی بیشتری دست یابد و نما‌های ساحل را به فضا‌های دیگر واگذار کند. آخرین بلوک، واقع در شمال، محل سرایدار است. موقعیت آن نیز بر رابطه مجموعه ساخته شده با بافت آن تأکید دارد.